بر اساس برآوردهای علمی جمعیت کشور در سال ۱۳۷۵ مرحله جوانی را پشت سر گذاشته و در سال ۱۳۸۵ بازهم از جوانی جمعیت کاسته شده است. کاهش جوانی جمعیت طی سال های ۱۳۷۵ و ۱۳۸۵ قابل ملاحظه است، روندی که با تغییرهای رشد طبیعی جمعیت کشور سازگاری دارد.

به گزارش شمال نیوز به نقل از ایسنا بر این اساس در سال ۱۳۸۵، استان‌های گیلان، مازندران، تهران، اصفهان و سمنان کمترین مقدار جوانی جمعیت را به خود اختصاص داده‌اند و در مقابل استان‌های سیستان و بلوچستان، هرمزگان، خراسان شمالی، کهگیلویه و بویراحمد و خوزستان از جوان‌ترین جمعیت در بین استان‌های کشور برخوردار بوده‌اند.

در اواسط دهه ۱۳۸۰ جمعیت ایران از نظر جوانی جمعیت در اوج بوده، اما پس از آن به تدریج جمعیت جوان به تدریج کاهش می‌یابد و در انتهای سال ۱۴۰۵ مقداری افزایش پیش‌بینی می‌شود.

نسبت جمعیت ۱۵ تا ۶۴ ساله در دهه ۱۳۸۵-۱۳۷۵ افزایش یافته است. از جمله دلایل افزایش جمعیت در این گروه سنی افزایش جمعیت موالید دهه ۵۵-۱۳۶۵ است که با ورود این جمعیت به بازار کار حجم جمعیت واقع در سنین کار و فعالیت را در سال‌های اخیر افزایش داده است.

در سال ۱۳۸۵، از نظر استانی سالخورده‌ترین جمعیت مربوط به استان‌های گیلان، خراسان جنوبی، آذربایجان شرقی، سمنان و مازندران و زنجان بوده است. در مقابل استان‌های هرمزگان، سیستان و بلوچستان، خوزستان، بوشهر و کهگیلویه و بویراحمد کمترین جمعیت سالمند را داشته‌اند.

مقایسه هرم‌های سنی جمعیت ایران در دو دهه اخیر نشان می‌دهد که ساختمان هرم سنی جمعیت ایران در حال معکوس شدن بوده است. این وضعیت حاکی از آن است که جمعیت کشور که درحال حاضر جمعیت جوانی است، در سال‌های آتی به سوی سالمندی متمایل خواهد شد.

در سال ۲۰۰۵ در میان کشورهای منطقه خاورمیانه سهم جمعیت جوان از ۲۵ درصد در ایران تا حدود ۱۵ درصد در کشورهای بحرین، کویت و قطر در نوسان بوده است. پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۵ جمعیت جوان در این کشورها به حدود ۱۰۰ میلیون نفر افزایش پیدا کند.

۸- در سرشماری ۱۳۷۵ نسبت جنسی کل کشور (مرد به زن) برابر ۱۰۳٫۳ و در سرشماری ۱۳۸۵ برابر ۱۰۳٫۶ بوده و این نسبت در هر دو سرشماری در مناطق شهری به مراتب بیشتر از مناطق روستایی بوده است. /1290